እቲ ሊቀ ኻህናትን እቶም መራሕቲ ኣይሁድን ዚገብርዎ ሓርቢትዎም ነበረ። ነቲ ምስ ጎይታ የሱስ ክርስቶስ እተተሓሓዘ ምልዕዓል ብኸመይ ኪጭፍልቕዎ ይኽእሉ? ንየሱስ ከም ዚቕተል ብምግባር ኣሳልጦ እኳ እንተ ረኸቡ: ደቀ መዛሙርቱ ግን ንየሩሳሌም ብዛዕባ ትንሳኤኡ ብዚገልጽ ወረ መልእዋ። ብኸመይ ስቕ ምባሎም ይከኣል? ምክንያቱ፡ “ሓዋርያቲሁ ከበበ፡እግረ ኣርዳኢሁ ሓፀበ፡ ኮኖሙ ኣበ ወእመ” ማለት፡ ነቲ ከም ኣቦን ኣደን ኮይኑ ዝናበዮም ጎይቶምን መምህሮምን ካብ ምስክሩ ከመይ ጌሮም ዓዲ ክውዕሉ? እስከ ንስኻ’ከ ንርእስኻ ኣብዚ የእቲኻ ሕተታ። እንታይ ኮን ምገበርካ? ። እቲ ሊቀ ኻህናትን ደገፍቱን ነዚ ንምውሳን: “እቶም ዋዕላ” ማለት እቲ ላዕለዋይ መጋባእያ ህዝቢ ኣይሁድ “ጸውዑ።”ግብ ሃዋ 5:21
ኣብቲ ግዜ እቲ ኣብ እስራኤል: ሮማዊ ኣመሓዳሪ ጶንጥዮስ ጲላጦስ ዝለዓለ ስልጣን ነበሮ። ” በዘመነ ጴንጠናዊ ጲላጦስ” ከም ዘሎ እቲ መግለጺ ሃይማኖትና እንጥቀመሉ ጸሎት። 

እታ “ዋዕላ” ተባሂላ ተተርጒማ ዘላ ናይ ግሪኽ ቃል: ብሓፈሻ ንኣኼባ ወይ ንጉባኤ ዚጥቀሙላ ዝነበሩ ቓል እያ። ብመሰረት ትውፊት ኣይሁድ: ነቲ ሃያማኖታዊ ኣካል ፍርዲ: ወይ መጋባእያ እያ እተመልክት።

እቲ ዋዕላ 71 ኣባላት: ማለት እቲ ሊቀ ኻህናትን 70 ኣውራታትን እታ ሃገርን ነበርዎ። ብግዜ ሮማውያን በቶም ልዑላን ካህናት (ብቐንዱ ሰዱቃውያን): ካህናት ዘይኰኑ ኣሪስቶክራት: ከምኡውን በቶም ምሁራት ክፍሊ እቶም ፈሪሳውያን ዝዀኑ ጸሓፍቲ ዝቘመ እዩ ነይሩ። እቶም ልዑላን ካህናት: በቶም ካህናት ዘይኰኑ ምርኡያት እናተደገፉ ነቲ መጋባእያ ይዕብልልዎ ነበሩ። እቶም ሰዱቃውያን ዓቃባውያን ኪዀኑ ኸለዉ: እቶም ፈሪሳውያን ከኣ ለውጥታት ዜምጽኡን መብዛሕትኡ ግዜ ኣብቲ ህዝቢ ዓብዪ ጽልዋ ዝነበሮምን ሰባት እዮም ነይሮም። ብመሰረት እቲ ጆሰፈስ ዚበሃል ጸሓፍ ታሪኽ ቤተ ክርስቲያን ዝበሎ: እቶም ሰዱቃውያን ነቲ እቶም ፈሪሳውያን ዜቕርብዎ ዝነበሩ ጠለብ ከይፈተዉ እዮም ዚቕበልዎ ነይሮም። ሓዋርያ ቅዱስ ጳውሎስ ኣብ ቅድሚ እቲ ዋዕላ ንርእሱ ኺመጻረየላ ኸሎ: ነዚ ንሕንሕን ኣብ መንጎኦም ዝነበረ ፍልልይ እምነትን ተጠቒሙሉ እዩ።ግብሪ ሃዋርያት 23:6-9 ምንባብ ይከኣል። 

እቲ ዋዕላ ብዘይካ ኣብ ሰናብትን በዓላትን: ካብቲ ንግሆ ዚቐርብ መስዋእቲ ኽሳዕ እቲ ምሸት ዚቐርብ መስዋእቲ ኣብ ዘሎ እዋን ውሳነ ንምግባር ይቕመጥ ነበረ። ጕዳይ ኪተሓዝ ዚከኣል ኣብ ግዜ መዓልቲ ጥራይ እዩ ነይሩ። ናይ ሞት ፍርዲ ነቲ ጕዳይ ድሕሪ ምስማዕ ንጽብሒቱ ብይን ይንገር ብምንባሩ: ከምዚ ዝኣመሰለ ጕዳያት ድሮ ሰንበት ወይ ድሮ በዓል ኣይተሓዝን ነበረ። እቶም ተሳተፍቲ ንጹህ ደም ከየፍስሱ ሓያል ማዕዳ ይወሃቦም ነበረ። ስለዚ: እቲ ድሮ በዓል ኣብ ቤት ቀያፋ ብለይቲ እተገብረ ንጕዳይ ጎይታና የሱስ ክርስቶስ ዚምልከት መርመራን ብይንን ሕጋዊ ኣይነበረን። እቲ ዝገደደ ኸኣ: እቶም ደያኑ ባዕሎም ናይ ሓሶት መሰኻኽር ደለዩ: ንጲላጦስ እውን ንየሱስ ንኪቕተል ኣሕሊፉ ንኺህቦ ኣእመንዎ። ማቴ26:57-59፣ ዮሃ 11:47-53፣ 19:

እቶም ናይ ሞት ፍርዲ ኼፍርድ ዚኽእል ጕዳይ ዝሓዙ ደያኑ: ነቲ ጕዳይ ብህድኣት ብምሓዝ ነቲ ኽሱስ ኬድሕንዎ ይጽዕሩ ኸም ዝነበሩ ታልሙድ ይገልጽ እዩ። ኰይኑ ግን: እስጢፋኖስ እውን ከምቲ ቕድሚኡ ንየሱስ ዘጋጠሞ: ከምዚ ዓይነት መርመራ ኣይተገብረሉን። ኣብ ቅድሚ እቲ ዋዕላ መከላኸሊ ነጥቡ ምስ ኣቕረበ: ጭፍራ ሰባት ብዳርባ እምኒ ቐተልዎ።

እንከ ናብ’ቲ ኣብ ዓድናን ቤተ ክርስቲያናን ዝግበር ዘሎ ንመለስ ? 
“ዋዕላ ጳጳሳትና ንዕብየት’ዶ ንዕንወት”?። ዑደት ጳጳሳትና ናብ ኤውሮጳ ንዕቤት’ዶ ንዕንወት? ፡ጉባኤ ጳጳሳትና ንዕቤት’ዶ ንዕንወት? ሓዋርያዊ ጉዕዞ ናብ ኤውሮጳን ከባቢኣን እናተባህለ፡ነገር ግን በኣስን ጸለመን ዝሓዘለ ጉዕዞ። ግን ክሳብ መዓስ? ኣብ መላእ ዓለም እትርከቡ ብጉዳይ ቤተ ክርስቲያን እትሓሙ፡ ዝዓበኹም ዝነኣስኩም ምእመናን ክርስቲያን፡ ኣስተውዕሉ! እዚ ኣብ ዝተፈላለየ መራኸቢ ብዙሓን እትርእይዎ ዘለኹም፡ ንብጹእ ወቅዱስ 3ይ ርእሰ ሊቃነ ጳጳሳት ዘሃገረ ኤርትራ፡ ኣቡነ ኣንጠንዮስ ንምጽላምን ሽሞም ንምጥፋእን ዝዓለመ ጉዕዞ ጳጳሳትና ዓገብ ክንብሎ ይግባእ። ከም ኒቆዲሞስ፥ “ሕግናኸ ንሰብ ቅድም ከይሰምዖን እቲ ዝገበሮ ከይኣፍለጦንዶ ይፈርዶ ኢዩ? (ዮሃ 7፡51) ክንብል ውን ኣሎና። 
ጸላኢ ክርዳድ ክዘርእ እንከሎ ንሕና ድማ ስርናይ ክንዘርእ ትጽቢት ይግበረልና፡ ከም ኣቦታትና “ሓዋርያት”። ጸላኢ ካብቲ ንጎይታና የሱስ ክርስቶስ ንምጥፋእ ዝተጠቕመሉ ሜላ ንላዕሊ ክጥቀም ይኽእል ኢዩ። ንሱ ሕማቕ ወረ ክዘርእ ህርግዲም እንተበለ፡ ንሕና ግና ሰናይ ወረ ክንዘርእ ትጽቢት ይግበረልና።
ንሱ ካብ ቀደሙ” ከሳሲ” ኣሕዋትናን ኣቦታትናን ኢዩ። ካብ ክሲ ዓዲ ኣይውዕልን ኢዩ። ንስም ኣቦና ንምጥፋእን ምድዋንን ላዕልን ታሕትን እንተበለ ክንጎርሓሉ ኣሎና።
ኣምላኽ ምስትውዓል ይሃበና!።
+ ወይትባረክ ኣምላከ ኣበዊነ+

ኣማዕቲበ ኩለንትናይ
በትእምርተ መስቀል
ኣንቃዕሪረ’ለኹ
ምሕርተካ ክቕበል።

ቅድሚ ኩሉ
እቲ መወዳእታ ዘይብሉ
ሰላምካ ክትህበኒ
ነውጸይ ዝስዕረሉ።

ምሕረትካ ኣዝኒብካ
ሓጥያተይ ኣንቂጽካ
ክንዲ ዘቖምካኒ
ብምሕረት ጠሚትካ

ንጽውያ ውዕለትካ ብርዐይ ተኺለ
ንምስጋናኻ ኣእዳወይ ኣልዒለ
ቅድሚተይ ንድሕሪት ገዲፈ
ንቅድሚት ሓሊፈ
ከይደ….
ከይደ በቃ ከያዳይ ኮይነ።

ንተሰሎንጨ ምስ ኩሉ ጽባቐአ
ፎእ! ኢለ መሊሰ ከይሪኣ
እንከለኹ ኣብ ናይ ጽድቂ ጉዕዞ

ብሃንደበት
ንዓኻ ንዘሳድድ ይንገሰልና ዝብሉ
ሞባእካ ሰሪቖም ንቄሳር ዘቐብሉ
ጎፍ ኢሎምኒ’ቤትካ

ካህናት ዝመስሉ

መኣስ ንሱ ጥራይ

ንወሃቢ ሂወት ቃልካ
ከም መፈራርሒ ቀለም
ንእዮረሳሌም ቤትካ
ከም እሳት ባቢሎን
ጌሮም እናመሃሩ

ህዝቢ ምስ  ዘባህርሩ

ምስ ከምዚኦም ዝበሉ’ሞ
ከመይ ‘ለ ክቐዉም?

ኣነ ዝናፈቕኩ
ካብ ጸጋም ናብ የማን ዝመርሑ
ሓጥያተይ ኣጉዲሎም ጽድቂ ዘራብሑ
ኣነ ዝበሃግኩ
ንጹሃን ኣቕሽቲ

ኣብኡ ዝጸንሑኒ

ህሉፋት ቀሸሽቲ

በል ፍረድ ሕጂ ኣንታ ጎይታ ፍርዲ
ከመይ’ዩ ዝኽዎኖ ምስ’ዞም መጻዕደውቲ!

ሰምበት መጸ፣
”እስከ ንኣምር ፈጣሪነ ንቁም በብህላዌነ”
ቅዱስ ግብርኤል በለ
ኢሎም’ናሰበኹ

”እስከ ንኣምር ጳጳስነ ንቁም በበህላዌነ

ኢሎም ምስ ዘይቆሙ ንሓቂ

ካብ ምስኦም ዝቐውም

ገዲፈዮ՚ለኹ ይትረፈኒ ጽድቂ

ብጸጋይ መሓሪ

02-2016

ድሕሪ ኣዝዩ ዘፍርህ ግዕዞ ኣብ መሊጠ ትበሃል ደሴት በጽሑ። ጉዕዝኦም ኣዝዩ ዘፍርህ እዩ ዝነበረ። ማዕበል እናገፍዖም፣ ተስፋ ምንባሮም ክሳዕ ዝቀብጹ ኣዝዩ ጸቢብዎም ነበረ። ማዕበል ስለ ዝበርትዖም ጉዕዛኦም ኩሉ ብስድነት ነበረ። እቲ ንፋስ ናብ ዝደለዮ ክወስዳ፣ ነታ መርከብ ንሓይሊ እቲ ንፋስ መጠውዋ። መርከቦም ብስዃን ትቃነ ኣይነበረትን። ንሓይሊ እቲ ንፋስ ንኽትቃወሞ ምንም ሓይሊ ኣይነበራን። ክበጽሕዎ ናብ ዝደለይዎ ኣንፈት ተምርሕ ኣይነበረትን። ጉዕዞ እዛ መርከብ፣ ራእይ ዘይብሉ ህዝቢ ስዲ ይኸይድ ዝብል የዘክረካ። እቲ ማዕበል ኣብቲ ባሕሪ ብብርቱዕ ይናወጽ ስለ ዝነበረ፣ ነታ መርከብ ናብዝን ናብትን ይደፍአ ነበረ። ሓንሳብ ከምዚ መሊሳ ድማ ከምቲ ትበል ነበረት። ከም ሰፍኢ ይብቁጻ ነበረ። ላዕሊ ጸኒሓውን ታሕቲ ትወርድ ነብረት። ዝቀደወ ኣካይዳ ኣይነበሮምን። ብቀትሪ ኰነ ብጸልማት ዕረፍቲ ኣይነበሮም።

ዝናብውን ይዘንብ ስለ ዝነበረ፣ ጸሓይ ከይረኣዩ መዓልታት ሓለፈ። ምንባር ትርጉም ክሳብ ዝስእኑ ኰኑ። ሎሚዶ ወይስ ጽባሕ እናበሉ መዓልቲ ሞቶም ተጸበዩ። ተስፋ ስለ ዝቀበጹ’ውን፣ መፈጸምታኦም ከቀላጥፉ ዝፈተኑ ኣይተሳእኑን ይዀኑ። ምድሓን ተስፋኦም ስለ ዝቀበጹ እንጌራ ንምብላዕ ሸውሃት ኣይነበሮምን። ብኸምዚ ህይወት ግዕዙኦም ኣዝዩ ዘጨንቅ ነበረ። ጳውሎስ ዝበሎም ሰሚዖም እንተዝዀኑ፣ እዚ ኹሉ ኣይምበጽሖም።ኣብዚ ውሽጢ እዚ ኩሉ ዕግርር ግና፣ ብኣምላኹ ተኣሚኑ ልቡ ዝጸንዐ ኣብ መንጉኦም ነበረ።

ብኣምላኹ ተኣሚኑ ስለ ዝነበረ፣ ልቡ ሃዲኡ ነበረ። ኩሉ እኳ ኣንፈቱ ኣጥፊኡ እንተነበረ ጳውሎስ ግና ንጹር ዝዀነ መሪሕነት ነበሮ። ዝጠፍእ የለን፣ ናብ ሓደ ደሴት ግና ክንግፋዕ ኢና በሎም። ኩሉ ብምኽንያት ማዕበል ተናዊጹ እንጌራ ተሓሲሙ ከሎ፣ ጳውሎስ ግና እንጌራ ኣልዒሉ፣ ኣመስጊኑ በልዐ። ሓይሉ ኣብ ህድኣትን ምውካልን ዝገበረ ብሩኽን ቅዱስን  ናይ ኣምላኽ ሃዋርያን ኣገልጋልን  ልቡ ብኣምላኹ ጽኑዕ እዩ። ብውሽጡ ሰላም ስለ ዝነበሮ፣ ብወጻኢ ዝኸውን ዝነበረ ንናይ ውሽጡ ሰላም ክዝርጎ ኣይከኣለን።

ነቲ ኣብ ህድኣት ዝግለጽ ሓሳብ ኣምላኽ ክርድኦ ኣይተሸገረን። ኣምላኸይ ከምቲ ዝበለኒ ከምኡ ከም ዝገብሮ ይኣምኖ እየ ምስ በሎም፣ ገሊኣቶም ክሃድኡ ጀመሩ። ከምቲ ህጻን ኣብ ሑቅፊ ኣዲኡ ስቅ ዝብል፣ ከምኡ ነፍሲ ጳውሎስ ኣብ ውሽጡ ስቅ ኢላ ነበረት። ኣብ ኣምላኽ ስለ ዝተማሕጸነ፣ ብሰላም ተሓልዩ ይኸይድ ነበረ ። እቲ ሓለቃ ሚእቲ ድማ፣ ዋላ እኳ ብኣፉ ኣየውጽኣዮ፣ ብውሽጡ ግና፣ ብጽንዓትን ትብዓትን ጳውሎስ ተመሰጠ። ብሓቂ ኣምላኹ ፍሉይ እዩ በለ ብውሽጡ። ኣብ ውሽጢ እዚ ዓቢ ምንዋጽ፣ ኣንፈት ዝፈልጥ ስለ ዝተረኽበ ዝተሓጎሱ ነይሮም እዮም። ሃዲኡ ዘህድእ፣ ንዝተደናገሩ ኣንፈት ዘፍልጥ። ብተስፋ ዝሃብተመ ስለ ዝነበረ፣ ኣብ ከባቢኡ ምዃን ዕርፍ የብለካ። ኣብ ከምዚ ኣንፈት ዝጠፍኦ ጉዕዞ፣ ካብ ኣምላኹ ኣንፍት ዝፈልጥ ክህሉ ትዕድልቲ እዩ። እዚ ድማ ናይዚ ዘለናዮ ዘመን የዘክረካ። ኣብዚ ኣንፈቱ ዝሰኣነ ወለዶ ኣንፈት ዝፈልጡ ኣቦታት ክህናትን ድያቆናትን  ክትረክብ ምኽኣል።

ኸምዚ ኰይኑ ብዙሕ ምስ ሓለፈ፣ ዝነበሮም ክቡር ኣቅሓ ድሕሪ ምጥፋእ፣ ናብ ዝድሕንሉ ደሴት በጽሑ። ብሓቂ ጥራስ ዘይጠፍኡ ከምቲ ነቢይ እግዚኣብሄር ኢሳይያስ ዝበሎ እግዚኣብሄር ገለ ዘርኢ እንተዘይሓድገልናስ ከ ም ሰዶም ምኾና ንጎሞራ ምመሰልና ዝበሎ ምሕረቱ ስለ ዝበዝሓሎም እዩ ነይሩ። ናብ ዝድሕንሉ ደሴት እኳ እንተበጽሑ፣ ህይወቶም ግና ዕረፍቲ ኣይነበሮምን። እቶም ደቂ ዓዲ ምስ ረኣይዎም፣ ደንገጽሎም። ስለቲ ዝበጽሖም መከራ፣ ነፍሶም ቓሕቲዋ ነበረት። ከይበልዑ ብዙሕ ግዜ ሓሊፉ ስለ ዝነበረ፣ ስጋኦም ማህሚኑን ሓሲኡን ይርአ ነበረ። ፍሽኽ ዝብል ኣይነበሮምን። ደመት ትርኢቶም ተደዊኑ፣ ውቃበ’ውን ካብኦም ሃዲሙ ነበረ። ወቅቱ ድማ ክረምቲ ስለ ዝነበረ ኣዝዩ ቆራሪ ነበረ። ማይ’ውን ብዘይምቁራጽ ይሃርም ነበረ። ኩሉ ተደማሚሩ ዳርጋ ኣልሚስዎም፣ ገለ ከም ዘይገብሩ ገበሮም። ክሳብ ዘደንግጹ ኰኑ። ስለዚ እቶም ደቂ ዓዲ ተቀላጢፎም ሓዊ ኣጎድሎም። ከምዚ ኰይኑ ዝረኣየ ጳውሎስ፣ ዝተወጽዑ ምሕጋዝ ልማዱ ስለ ዝዀነ፣ ቀሸም  ክእክብ ንግዳም ወጸ። ቀምሽ ክእክብ ከሎ ድማ ብምክንያት እቲ ረስኒ፣ ተመን ወጺኡ ኣብ ኢዱ ጠልጠል በለ። ነፍሲ ወከፍ ኣፉ ዝሃቦ ተዛረበ። ጳውሎስ ግና ነቲ ተመን “ጸግ” ኣቢሉ ዝጀመሮ ዕይኡ ቀጸለ። ከም ዮ ኣቦታትና ካህናት ኣብ ኣገልግሎቶም ፈተና ከጋጥሞም  እንከሎ ጸግ ኣቢሎም  ስርሖም ዝቅጽሎ ገበሮ።  ጳውሎስ ከም ኩሉ ሰብ ድኻም ነይርዎ እዩ። ንኽሉ ዝበጽሖ ድማ በጺሕዎ እዩ። ከም ኩሉ ሰብ ዝበልዖ መግቢ ሒደት እዩ ነይሩ። ብውሽጢ ኰነ ብወጻኢ ዝገጥሞ መከራ ነይሩ እዩ። የግዳስ ዕይኡ ዝተዋህቦ ሕድሪ ክፍጽምን እንተዘይ ኰይኑ ገዛእ ርእሱ ከም ክብርቲ ጌሩ ይቆጽራ ኣይነበረን።

ነቶም ሰባት ምስ ረኣዮም ከኣ፣ ኣብ ጉዕዞ ዝገጥሞም መከራን ግፍዕን ርእዩ ስለ ዝነበረ ውሽጡ ኣይገበረሉን። ንርእሰይ ይጥዓመኒ ኣይበለን። ነቲ ብማይን ብቁርን በሳሒታን ዝቀምሰለ ኣካላቶም ሓዊ ከም ዘድልዮም ርዱእ እዩ ነይሩ። እቶም ደቂ ዓዲውን እዚ ስለ ዝረኣዩ፣ ተቀላጢፎም ሓዊ ኣጎድሎም። ኩሎም ድማ ክበልዑ ዝተቀረቡ ክመስሉ፣ ነቲ ሓዊ ውትፍ ኢለምዎ ነበሩ። ሃዋርያ ጳውሎስ ግና ሓደ ነገር ኣስተውዓለ። እቲ ዝነድድ ዝነበረ ሓዊ ዕንጨይቲ እንተዘይተወሲኽዎ ክጠፍእ ምኻኑ፣ እቶም ብምቆት እቲ ሓዊ ህይወት ክዘርኡ ጀሚሮም ዘለው ጽጉማት ድማ ናብ ዝነበርዎ ሕሰም ክምለሱ ከም ዝኽእሉ ተረድአ።

ስለዚ ገና ማይ እናወቅዐ ከሎ ቀሸም ክእክብ ናብ ግዳም ወጸ። ንጳውሎስ ዝሓሸ ከም ኩሉ ሰብ ኰፍ ኢሉ ብረስኒ እቲ ሓዊ ክማሙቅን ክጥዕሞን እዩ። ግና ኣገልጋሊ ምኻን ዝሓቶ ዋጋ ተረዲኡ ስለ ዝነበረ፣ ኩሉ ንኽጥዕሞ ንሱ ዋጋ እንተኸፈለ ከም ክብረት ጌሩ ይወስዶ ነበረ። ብፍላይ ግና ብተስፋ ኣምላኽን እምነት መንፈስ ቅዱስን ውሽጡ ረሲኑ ስለ ዝነበረ፣ እቲ ዝኸፈሎ ዋጋ ሒደት ይመስሎ ነበረ። ቀሸም ከም ዝወሰኸሉ መጠን ድማ እቲ ሓዊ ይነድድ ስለ ዝነበረ፣ ዳርጋ ኩሉ መከራኡ ክርስዕ ጀሚሩ ነበረ። ኣብዚ መንጎ እዚ ኹነት ግና ንኣቃልቦ ኩሉ ዝሰሓበ ትርኢት ኣጋጠመ። ተመን ኣብ ኢድ ጳውሎስ ጠልጠል በለ። ኣዝዩ ዘገርም ፍጻሜ እዩ። ምኽንያቱ ብግዜ ክረምቲ፣ ኣብ ግዜ ዝናምን ቁርን ኣትማን ኣብ ጎዳጉዶም ምስ ድቀሱ ብዙሕ ኣይነጥፉን እዮም። ደቂሶም እዮም ዘሕልፍዎ። እዚ ብሓቂ ካብ ኣምላኽ ክኸውን ኣለዎ በሉ። እዚ ዝተረግመ እዩ ድማ በልዎ። ዝደንገጸሉ ወይውን ነቲ ተመን ካብኡ ከልግስዎ ኣይተጓየዩን። ዝመስሎም ትንታነ ሃብዎ። ገሊኦም ቀታል ነፍሲ በልዎ። ብሓቂ ብኣምላኽ ዝተረግመ እዩ በሉ ከይፈርሁ። ብውሽጦም ሓመይዎ። ኣስማት ጠቅዕሉ። ከም ዚ ሎሚ ኣቦ ልዕሊ ኣቦታት ዝወርድ ዘሎ  ፈተና ኾኖ።

እዚ ኹሉ ዝዀነ ንዓታቶም መታን ክማሙቁ ውሽጦም ፍኒሕኒሕ መታን ክብል ዝረኸቦ ምኻኑ ረስዕዎ። ዘይተረድእዎ ነገር እንተነይሩ፣ እቲ ተመን፣ ብምኽንያት እቲ “ዋዒ፣ ሓዊ ዝፈጠሮ ሙቀት” ከም ዝወጸ እሞ ንጳውሎስ ከም ዝነኸሶ እዩ። ዋዒ ጥራይ እዩ ንተመን ንጡፍ ከም ዝኸውን ዝገብሮን፣ ነቶም ዝነጥፉ ድማ ከጥቅዕ ዘበራብሮን ዘተስኦን። ቁሪ ካሳብ ዝዀነ፣ ዝናብ ክሳዕ ዝዘነበ፣ ተመን ኣብ ስፍራኡ እዩ ዝድቅስ። ክነድድ፣ ሙቀት ክኸውን ምስ ጀመረ፣ ሽዑ ግዳይ ክረክብ ከም ዝኽእል ይፈልጥ’ዩ። ሙቀት ጥዑም እዩ። ሓደ ሓቂ ግና ኣሎ። ዕንጨይቲ እንተተወዲኡ ሓዊ ይጠፍእ እዩ። ስለዚ እቲ ሓንሳብ ምንዳድ ዝጀመረ ሓዊ፣ ምንዳዱ ክቅጽል ቀሸም ክውሰዀ ኣለዎ። እቲ ሓዊ ኩሉ ግዜ ክነድድ ኣለዎ። ኩሉ ግዜ ክነድድ ግና ዝሓቶ ዋጋ ኣለዎ። ኣብ ግዜ ዝናብ ዝጠፍአ ሓዊ እንደገና መሊስካ ክትኣጉዶ ቀሊል ኣይኰነን። ስለዚ ብዘየገድስ ኩነታት ደገ፣ ቀሸም ዝውስኽ ክህሉ ኣለዎ። ፈጣሪውን’እንተዀነ፣ እቲ ሓዊ ኩሉ ግዜ ይንደድ ኣይጥፋእ ኢሉ አዩ።

ጋሻ ሓዊ ኣምላኽ ኣይፈቅድን’ዩ። እቲ ዝነድድ ዘሎ መሊሱ ከነድድ እምበር መታን ከይጠፍእ፣ ቀሸም የድልዮ። የውሃንስ መጥመቅ፣ እቲ ድሕረይ ዝመጽእ ብሓዊ መንፈስ ቅዱስ ከጥምቀኩም እዩ በለ። እዚ ኣብ ብዓለ ሓምሳ ዝወረደ ናይ መንፈስ ሓዊ መሊሱ ከንድድን ክቀጻጸል ኣለዎ። ብምኽንያት እቲ ሓዊ፣ ዝሓስአት፣ ዝማህመነት፣ ዝቃሕተወት ነፍሲ መሊሳ ህይወት ስለ ትዘርእን’ ዩ። ስለዚ ዋጋ ዝኸፍል ክህሉ ኣለዎ። ፈጣሪ’ውን እንተዀነ እቲ ኣብ መሰውኢ ዘሎ ሓዊ ኣብኡ ይንደድ፣ ኣይጥፋእ። እቲ ካህን ከኣ ኣብ ጸጽባሕ ኣብ ልዕሊኡ ዕንጨይቲ የንድድ በለ። ግን ከኣ ሙቀት ህይወት ጥራይ ዘይኰነ ዝዘርእ፣ ተመን እውን ይስሕብ እዩ። ተመን ሕሱምን ብተንኰል ዝተመልአን እዩ። ምስ ሰብ ንዘልኣለም ዝቆመ ጽልኢ ኣለዎ። ናይ ሰብ ጽቡቅ ኣይደልን እዩ። ንሓሳብ ኣምላኽ ዝነብር እሞ ኸኣ ደቂስሉ ኣይሓድርን እዩ። ንእከዩ ኩሉ ግዜ ውዲት ይኣልም። ሕንዙ ኩሉ ግዜ ዝተዋደደ እዩ። ኣብ ኣዳምን ሄዋንን ዝገበሮ ድማ እዚ እዩ ነይሩ።

ንሓሶት ኣቡኣ ስለ ዝዀነን ብዘይካ ክሓርድን ክቀትልን ከጥፍእ እምበር ንኻልእ ስለ ዘይመጽእ፣ ናይ ሓሶት መርዙ ጌሩ ንሓሳባቶም ኣበላሸወ። ጎይታናን መድሓኒናን  ኢየሱስ ክርስቶስ  ግና ከምዚ ክብል ነቶም ናቱ ተስፋ ሃቦም፣ “ዝቀትል ሕንዚ እኳ እንተሰተኹም ኣይክጎድኣኩን እዩ”። ኣብ ካልእ’ውን “ልዕሊ ተመንን ዕንቅርብዒትን፣ ልዕሊ ሓይሊ ጸላእን ክትከዱ ስልጣን ሂበኩም ኣለኹ” በለ። ሃዋርያ ጳውሎስ ድማ ነዚ ተስፋ ናቱ ስለ ዝነበረ፣ መርዚ እቲ ተመን ምንም ኣይጎድኦን። ኣብቶም ዝዕዘቡ ዝነበሩ ግና ሰሪሑ እዩ። ዝፈለጥዎ ነገር ዘየለ ክነሶም፣ ብዛዕባ ጳውሎስ ብዙሕ ተዛሪቦም። ፈረድዎ፣ ብኩርማጅ ቃላት ከናፍሮም ገረፍዎ። ኣስሉኽ ኣቢሉ መርዚ ሓሶት ብምእታው ንሓሳቦም ስለ ዘበላሸዎ፣ ነቲ ከገልግሎም ኢሉ ብዙሕ ዝጽዕር ዝነበረ ኣሳጢሖም ንውርደት ሃብዎ። መጋብሮ ጸላኢ ኰኑ። ካብ ምኽሪ ጸላኢ መታን ክሕሎ ኢሎምሲ ንሓሳባቶም ቁራዕ ርእሲ ኣይገበሩን። ካልእ ተተረፈ ነቲ ምእንትኦም ኢሉ ብዙሕ ዝጽዓረ፣ ክሕግዝዎ፣ ኣብ ግዜ ጸገሙ ክረድእዎ ምተገብአ። ንሳቶም ግና ክንደይ ከም ዝጸዓረን ኣምላኽ ብእኡ ከም ዝተጠቀመን ረስዕዎ።

እንተ ሃዋርያ ጳውሎስ ግና ምንም ኣይመሰሎን። ኣይተሰናበደን። ኣይጃጀወን። ኣብ ክንዲ ጽቡቅ ዝገበርኩ ኢዚ’ዶ ምስ ተፈደኹ ኣይበለን። ክንዲ ዝደንገጽኩ እሞ ዝተጋህኩ እዚ ክወርደኒ ኢሉ ኣየጉረምረመን። ኣይተመረረን። ዝቀትል ሕንዚ እኳ እንተነኸሰኹም ኣይኩጎድኣኩምን እዩ ዝብል ናይ ተስፋ ቃል ብደምቢ ይርድኦ ነበረ። እቲ ዝዀነ ካብ ስራሕ ከታርፎ፣ ኣቃልቦ ክሰርቅ ዝመጸ ተግባር ምኻኑ ኣይሰሓቶን ኣይተዓዘመን።

ነቲ ኣብ ኢዱ ጠልጠል ዝበለ ደኣ “ጸግ” ኣበሎ። ካብ ዕዮ ድማ ኣይተባዀረን። ንሰባት ከእምን ምሳታቶም ክታረኽ ግዜ ኣየሕለፈን። ሰባት ብዛዕብኡ ዘለዎም ርእይቶን ኣመለኻኽታን፣ ካብቲ ኣብ ኢዱ ዝነበረ መንፈሳዊ ዕዮ ኣየባዀሮን። ኣብ ክንዲ ዘዀለስኩ ኢደይ ተነኸስኩ ኣይበለን። ልቡ ብዘረባ እቶም ሰባት ኣይተዘብሐን። ሰላሙን ጻዓቱን ኣይተዘረገን። ሰባት ዝዀነ ኢሎም እንተጠቀንዎ፣ ንሽሙ ብኽፉእ እንተ ኣልዓልዎ፣ ፋዕራኦም ኣይገበረን። ኹሉ ምስ ግዜ ከም ዝርድኦ ኣይተጠራጠረን። ኣምላኽ ምስኡ ምኻኑ ኣጸቢቁ ተሰዊጥዎ ነበረ። ካብቲ ኣብ ወጻኢ ዘሎ ኣብ ውሽጡ ዘሎ ከም ዝዓቢ ተገልጽሉ እዩ። ስለዚ ከኣ  እምነት ኣየጎደለን። ዋላ እኳ እቶም ሰባት እንታይ ከም ዝኸውን ንኽርእዩ ይጽበዩ እንተነበሩ፣ ንሱ ግና ግዶም ኣይገበረን። ንዕኡ እንተ ብጽቡቅ ወረ ወይስ ሕማቅ ወረ፣ ነቲ ዝተዋህቦ ሕድሪ ኣብ መጨረሽታ ከብጽሕ፣ ንብዙሓት ድማ ኣብ ግዜ ጸገማ ክበጽሕ እዩ። ኣገልጋሊ ምኻን ዝሓቶ ዋጋ ተረዲኡ ነበረ። ሰይጣን ደቂስሉ ከም ዘይሓድር ኣይዘንግዖን። ስለዚ ቅልሱ ምስ ደምን ስጋን ኣይገበረን። ዋላ እኳ ብስጋ እንተዀነ፣ ከም ስጋ ኣይተዋግአን። ኣጽዋር ውግኡ ግና ኣብ ቅድሚ ኣምላኽ ብርቱዕ ምዃኑ ይፈልጥ እዩ። ከይናወጽ ኣብ ርእሱ ቁራዕ ርእሲ ማለት ምርዳእ ሓሳብ ኣምላኽ ነበሮ።

ሕንዚ እቲ ተመን ክጎድኦ ኣየፍቀደን። ነቲ ካብ ዕዮ ከታርፎ ኢሉ ዝመጸ ተግባር፣ ኣብ ሓሳቡ ኣየቋጸሮን። “ጸግ” ደኣ ኣበሎ። በቲ ዘፍቅሮ ካብ ሰዓርቲ ኣጸቢቁ ከም ዝበልጽ ይፈልጥ ሰለ ዝነበረ፣ ስዒሩ ሓሊፉ። እዚ ድማ ጸጋ እዩ። ስለዚ እምበኣር ነቲ ከም ተመን ዝጥምጠመና  ፈተና ፡ ጸግ ነብሎ ። ኣብ ናይ ሂወትና ወደብ ንክጥምጠም ኣይንፍቀደሉ ፡ ኣብቲ ጽዋዕ ድሕነትና ከም ሓረግ ክጥምጠመና ድል ኣይነሃቦ ከምቲ ናይ ቅዱስ ጳውሎስ ደኣ ጸግ ነብሎ ። ነዚ ንኽንገብር ጸጋ ናይ ኣምላኽ  ሕብረት ናይ መንፈስ ቅዱስ ፍቅሪ ናይ ወልድ ኣማላድነት ቅድስቲ ድንግል ኣይፈለየና ።

ስብሃት ለእግዚኣብሄር  ቺያነ ዘፈጠረ  ።

ዲ፣ ፋኑኤል

እቲ ህያብ ፈጣሪ ዝኮነ መውስቦ ትርጉሙ ከም ዝቐየረን ጠገለ ስኢኑ ከም ዘሎን ንኩልና ብሩህ እዩ። ኩልና ከም እንፈልጦ ፍትሕ እናበዝሐ ይመጽእ ኣሎ። እኹል ናይ ወለዲ ፍቕሪ ዝተነፍጎም ህጻናት’ውን ቁጽሮም እና ዛየደ እዩ። ብፍላይ ከኣ ኣባና ኣብቶም ክርስትያን ስለምንታይ ኢዩ ከምኡ ዝኸውን  ዘሎ እንተ ኢልና ዝተፈላለዩ ነጥብታት ክንጠቅስ ንኽእል ኢና። ብጥቕሉሉ ግን ፍልጠት ካብ ምስኣን ካብ መንፈሳዊ መንገዲ ምርሓቕን  እዩ ክበሃል ይከኣል ። እምበኣር ሎሚ ንሓዳርና ከነደልድለሉ  እንኽእል  መንገዲ ከም ፍቃድ  እግዚኣብሄር ክንርኢ ኢና። ምስትውዓል  ዝመልኦ ንባብ  ንኽገብረልና ናይ እግዚኣብሄር ቅዱስ ፍቃድ ይኹነልና።

ሓዳርካ ብኸመይ ተደልድል ፦

ሓንቲ ኣዝያ ዝዓነወት ቤት እሞ ኣብ ኣእምሮኻ ሰኣል። ቀለማ ተቐላሊጡ: ናሕሳ ተበላሽዩ: እቲ ኣብ ቀጽሪ ዘሎ ኣታኽልቲ እውን ዝከናኸኖ ስኢኑ ኣሎ ንበል።  እዛ ቤት እዚኣ ንሓያሎ ዓመታት ህቦብላ ንፋስን ማይን ተጻዊራ ከም ዝጸንሐትን ቍሊሕ ዝብላ ከም ዘይረኸበትን ዘጠራጥር ኣይኰነን። በቲ ዘላቶ እንተቐጺላ ምፍራሳ ዘጠራጥር ኣይኮነን። ተበግሶ ወሲዱ ዝከናኸና እንተ ረኺባን መሰረታ ድልዱል: ኣተሃናንጻኣ ኸኣ ጽኑዕ እንተ ዀይኑን ግና ክትጽገንን ናብቲ ናይ ቀዳማይ ምስላን ክትምለስ  ትኽእል እያ።

እዛ ቤት እዚኣ ንኩነታት ሓዳርካ እትርእየላ ኣብነት ጌርካ ውሰዳ። ከበድቲ ሽግራት ንሓያሎ ዓመታት ንሓዳርካ ረቢሽዎ ይኸውን። እንተ ሓዴኹም እንተ ኽልቴኹም ንሓዳርኩም ዕሽሽ ኢልክምዎ እውን ትዀኑ።  ከምቲ ንገለ ሰብ ሓዳር ዘጋጥሞም ማለት  “ንስሙ ሰብ ሓዳር ንበሃል እምበር ዋላ ሓንቲ ዘራኽበና ነገር የብልናን” ዝብል ይህሉ ይኸውን።

ሓዳርኩም ኣብ ከምዚ ዘኣመሰለ ደረጃ እኳ እንተ በጽሐ: ተሃዊኽኩም ኽፈርስ ኣለዎ  ኣብ ዝብል ውሳነ ኣይትብጽሑ።  ክዕረን ናብቲ ንቡር ኩነታቱን ክምለስ ይኽእል  እዩ። እዚ ኣብቲ ኣብ መንጎኻን ኣብ መንጎ ብዓልቲ ቤትካን ዘሎ ንቓል ኪዳንኩም ዘለኩም ኣረኣእያ እዩ ዝምርኰስ።  እዞም ኣብ ታሕቲ  ቀሪቦም ዘለዉ ምኽርታት ኣብ ሓዳርና ንኽንጸንዕ ዝሕግዙ ስለ ዝኾኑ ብጽሞ ነንብቦም።

ነቲ ዝኣተኻዮ ቃል ኪዳን ናይ ምፍጻም ግዴታ ከምዘለካ ምፍላጥ።

ኣብ መንጎ ተጻመድቲ ዝኾነ ሽግር ምስ ዘጋጥም ነቲ ብዘይ ዝኾነ ድፍኢት ብፍቓድካ ኣብ  ቅድስቲ ቤተክርስቲያን ደው ኢልካ ዝመሓልካዮ ማሕላ ክትፍጽሞ ግዴታ ከም ዘለካ ተረዳእ። ወዮ ተፋቲና ብሓደ ክነብር ምስ ወሰና ዝበልናዮ ቃል እንታይ ድዩ ዝብል? ሓሚሙ/ማ: ሰኒፉ/ፋ: ዓዊሩ/ራ: ኢለ ከይጠልሞ/ማ ኣብ ቅድሚ እግዚኣብሄርን  ካህንን  ህዝብን ቃልኪዳን ይእቱ ዶ ኣይኮነን ዝብል። እዚ ማለት ኣብ ትሕቲ ዝኾነ ይኹን ኩነታት ብሓደ ክነብር ንምሕል ኣሎና ማለት እዩ። ስለዚ ሓዳር ክበሃል ከሎ ንስኻን ብዓልቲ ኺዳንካን ዝመጸ እኳ እንተ መጸ ብሓንሳእ ንኽትነብሩ ኣብ ቅድሚ ኣምላኽን ሰብን ማሕላ  ኣቲኹም ኢኹም።

ጎይታና ኢየሱስ ክርስቶስ “እቲ ኻብ መጀመርታ ዝፈጠረ: ሰብኣይን ሰበይትን ገይሩ ፈጠሮም: ድማ፤ ምእንትዚ ሰብኣይ ነቦኡን ነዲኡን ይሐድግ: ምስ ሰበይቱ ኸኣ ይጣበቕ: ክልቲኦም ሓደ ስጋ ይዀኑ” በለ። ኣስዕብ ኣቢሉውን “ነቲ ኣምላኽ ዘጋጠሞስ: ሰብ ኣይፍለዮ” በለ። (ማቴዎስ 19:4-6)

ጸገማት ክፍጠር ከሎ: ንስኻን ብዓልቲ ቤትካን ነቲ ዝኣተኹምዎ ቓል ኪዳን ንኽትሕልዉ ቈራጽነት ክህልወኩም ኣለዎ። ስለዚ ቃል ኪዳን ግዴታ ምኻኑ ፈሊጥና ሓዳርናን ናብራናን ብኸመይ ከነማሕይሾ ከምዘለና መፍትሒ ከነናዲ አዩ ዘለና።

ተደጋጊፍካ ምንባር ንቓል ኪዳን ከምዘደልድሎ ምርዳእ

ኣብ ቃል ኪዳንካ ምጽናዕ ክበሃል ከሎ: እቶም ሰብ ሓዳር ዘይሰማምዑሉ ነጥብታት ኣይፍጠርን ማለት ኣይኰነን። ግርጭት ክፍጠር ከሎ: ምእንቲ እቲ ማሕላ ኢልካ ጥራይ ዘይኰነስ: ብቐንዱ እውን ዝተኣሳሰርኩም ብምዃንኩም ነቲ ጕዳይ ንምፍታሕ ሓያል ባህጊ ኽህሉ ኣለዎ። ጎይታ  ብዛዕባ ሰብኣይን ሰበይትን “ደጊም ሓደ ስጋ እዮም እምበር: ክልተ ኣይኰኑን” ኢዩ ዝበለ።

ምስ በዓልቲ ቤትካ “ሓደ ስጋ” ምዃን ክበሃል ከሎ እንታይ ማለት እዩ፧ ሃዋርያ ጳውሎስ ‘ሰብኡት ነንስቶም ከም ነፍሶም ገይሮም ከፍቅርወን ከም ዝግባእ’ ጽሒፉ እዩ። (ኤፌሶን 5:28, 29) ስለዚ: “ሓደ ስጋ” ምዃን ክበሃል ከሎ: ንበዓልቲ ቤትካ (ንበዓል ቤትኪ) ከም ርእስኻ ጌርካ ምርኣይ  እዩ። ሰብ ሓዳር ነተሓሳስባኦም ካብ “ናተይ” ናብ “ናትና:” ካብ “ኣነ” ኸኣ ናብ “ንሕና” ክቕይርዎ ይግባእ።

ብዙሓት ብሓዳሮም ዘይሕጉሳት ክንሶም  ምእንቲ ደቆም ክብሉ ወይ ውን ናብራ ምእንቲ ኸይከብዶም ኢሎም ብሓባር ይነብሩ እዮም። ገሊኣቶም ከኣ ንፍትሕ ዝቃወሙ ብምዃኖም ወይ ‘ሰብ እንታይ ክብለና’ ካብ ዝብል ፍርሂ ከይተፋትሑ ተጸሚሞም ይነብሩ። ከምዚኣቶም ዝኣመሰሉ ሰብ ሓዳር ጸኒዖም ምቕጻሎም ዝነኣድ እኳ እንተዀነ: ቀንዲ ሸቶኹም ፍቕሪ ዝመልኦ ናብራ ኽህልወኩም ደኣ እምበር ከይፈረሰ ዝነብር ሓዳር ክህልወኩም ጥራይ  ስለ ዘይኰነ ናብ ዝለዓለ ብራኸ ናብራ ሰለይ ክትብሉ ይግባእ።

ጥቕሚ ርእስኻ ዘይምድላይ ንቓል ኪዳን የደልድሎ እዩ

“ኣብተን ዳሕሮት መዓልትታት” ሰባት “ፈተውቲ ርእሶም” ክዀኑ ምዃኖም መጽሓፍ ቅዱስ ተነብዩ ኣሎ። (2 ጢሞቴዎስ 3:1, 2) ከምቲ ብትንቢት እተነግረ ኸኣ ኣብዚ ግዜና ነዛ ንርእሶም እትጥዕሞም ጥራይ ዝደልዩ ሰባት ይበዝሑ ኣለዉ። ኣብ ሓያሎ ሓዳር ሓደ ነገር ከም እትረክብ ከየረጋገጽካ ዝዀነ ይኹን ነገር ምሃብ ከም ድኻም ጌርካ ይርአ ኣሎ። ኣብ ጥዑይ ሓዳር ግን ክልቲኦም ሰብ ሓዳር ጥቕሚ ርእሶም ይስውኡ እዮም። ብኸመይ ኢኻ ኸምዚ ኽትገብር እትኽእል፧

“ካብዚ እንታይ እየ ዝጥቀም፧” ኢልካ ኣብ ክንዲ እትሓትት: “ሓዳረይ ንምድልዳል ብብሕተይ እንታይ የበርክት ኣለኹ፧”ኢልካ ንርእስኻ ሕተት። መጽሓፍ ቅዱስ  “ነፍሲ ወከፍ ንብጻዩ ድማ እምበር: ነፍሲ ወከፍ ንርእሱ ዚሔሾ ኣይጠምት” እዩ ዝብለና። (ፊልጲ 2:4) ነዚ ኣብ መጽሓፍ ቅዱስ ዝርከብ ምክሪ ከተስተንትን  ኸሎኻ: ኣብ ዝሓለፈ ሰሙን ዝገበርካዮ ነገራት እስከ ምልስ ኢልካ መርምሮ። ንበዓልቲ ቤትካ ምእንቲ ኽትጠቅም ኢልካ ክንደይ ሳዕ ኢኻ ሕያውነት ዘንጸባርቕ ተግባር ጌርካ፧ ክትዛረበካ ምስ ደለየት: ዋላ እውን ባህ እንተ ዘይበለካ ጽን ኢልካ ሰሚዕካያዶ፧ ኣብቲ ብዝያዳ ንበዓልቲ ቤትካ ዘገድሳ ንጥፈታት ክንደይ ሳዕ ተሳቲፍካ፧ ሰበይቲ’ውን እንተ ዀንኪ ነዚ ነገራት እዚ ንሰብኣይኪ ጌርክሉዶ፧

ኣብ መብዛሕትኡ ርክባት: ጽቡቕ ምስ እትገብር ካልኦት ጽቡቕ እዮም ዝገብሩልካ: ስለዚ ንብጻይካ ጽቡቕ ንኽገብረልካ ንምትብባዕ: ንስኻ ብዝያዳ ጽቡቕ ግበር ። ጥቕሚ ርእስኻ ምስዋእ ንሓዳርካ ኣኽቢርካ ኸም እትርእን ነባሪ ኽትገብሮ ከም እትኽእልን ስለ ዘርኢ ኣዝዩ ውጽኢታዊ እዩ።

ንሓዳርካ ነባሪ ጌርካ ክትርእዮ ኣሎካ ።

ኣምላኽ ንተኣማንነት ኣኽቢሩ እዩ ዝርእዮ። መጽሓፍ ቅዱስ ከምዚ ኢዩ ዝብል “ምስቶም [ንዓኻ] እሙናት ዝኾኑ እሙን ኢኻ” እዩ ዝብል። (2 ሳሙኤል 22:26 ንኣምላኽ እሙን ምዃን ክበሃል ከሎ: ንሓዳርካ እውን እሙን ምዃን ዘጠቓለለ እዩ።—ዘፍጥረት 2:24

ንስኻን ብዓልቲ ቤትካን ንሓድሕድኩም እሙናት እንተ ዄንኩም: እቲ ሓዳርኩም ስምረት ይህልዎ። ብዛዕባ ዝመጽእ ኣዋርሕ ኰነ ዓመታት ክትሓስቡ ኸለኹም: እትፈላለዩ ዀይኑ ኣይስምዓኩምን። ምፍልላይ ዝብልዎ ነገር ፈጺምኩም ኣይትሓስብዎን: እዚ ኣረኣእያ እዚ ኸኣ ንሓዳርኩም የደልድሎ። ሓንቲ ብዓልቲ ሓዳር “[ብበዓል ቤተይ] ኣጸቢቐ ክሓርቕ ከለኹ እውን ከይተረፈ: ንፈላለ ደዀን ንኸውን ኢለ ፈጺመ ኣይጭነቕን እየ: የግዳስ በቲ ዘጋጠመና ነገራት እየ ዝጕሂ። ናብ ቀደምና ብኸመይ ከም እንምለስ እየ ዝጭነቕ። ኣብቲ እዋን እቲ: እዚ ብኸመይ ከም ዝኸውን ጥራይ እየ ዘይፈልጥ እምበር: ከም ቀደምና ኸም እንኸውን ዋላ ሓንቲ ምጥርጣር የብለይን” ኢላ ከተዕልል ሰሚዐ ኣሎኹ ከመይ ተዓዲላ።

ንሓዳርካ ነባሪ ጌርካ ምርኣዩ ኣገዳሲ ኽፍሊ ቓል ኪዳን እኳ እንተዀነ: እቲ ዘሕዝን ግን ኣብ ሓያሎ  ሰብ ሓዳር ምጥፋኡ እዩ። ሰብ ሓዳር ሓሪቖም ክዘራረቡ ኸለዉ: እቲ ሰብኣይ “ጠንጢነኪ ክኸይድ እየ!”  ኢሉ ይዛረብ ይኸውን። ወይ ከኣ እታ ሰበይቲ ነዚ ቓላት እዚ ተውስእ ትኸውን። ልክዕ እዩ መብዛሕትኡ ግዜ  ብልቦም ኣይኰኑን ከምዚ ዝብሉ። ኰይኑ ግን መጽሓፍ ቅዱስ ልሳን “ዚቐትል ሕንዚ ዝመልኤት” ክትከውን ከም እትኽእል ይገልጽ እዩ። (ያእቆብ 3:8) ምጕብዕባዕን እዚ እንተ ዘይጌርካ ወይለኻ ምባልን ንሓዳርና ኸም ነባሪ ገይረ ኣይኰንኩን ዝርእዮ ኣብ ቃሕ ዝበለኒ ግዜ ጠንጢነዮ ክኸይድ እኽእል እየ ዝብል መልእኽቲ እዩ ዘመሓላልፍ። ከምዚ ዝኣመሰለ ቓላት ምውሳእ ንሓዳር ክብትኖ ይኽእል እዩ።

ንሓዳርካ ነባሪ ጌርካ ትርእዮ እንተደኣ ዄንካ: ምስ በዓልቲ ቤትካ ጸገማት ኰነ ዕንቅፋታት ንኽትሰግር ኢኻ ትጽቢት እትገብር። እዚ ተወሳኺ ረብሓ ኣለዎ። ንዓኻ ዀነ ንበዓልቲ ኺዳንካ ድኻምኩምን ጸገማትኩምን ንኽትቅበሉ ከምኡውን ንሓድሕድኩም እናተጻወርኩም ይቕረ ንኽትበሃሃሉ ዝቐለለ እዩ ዝዀነልኩም።

ሕጂ ኽትገብሮ እትኽእል ነገራት

ሓዳርካ ንምድልዳል ዘሎካ ቈራጽነት ክሳዕ ክንደይ እዩ፧ ምናልባት ምምሕያሽ ክትገብረሉ እትኽእል ነጥብታት ረኺብካ ትኸውን። ቃል ኪዳንካ ንምድልዳል: ነዚ ዝስዕብ እስከ ፈትኖ:- እዚ ድማ ናይ  ቅዱሳን ምኽሪ ስለ ዝኾነ ክሕግዘካ ይኽእል ኢዩ ዝብል ተስፋ ኣሎኒ፤

ርእስኻ መርምር። ንርእስኻ ‘ብሓቂዶ ልበይ ኣብ ሓዳረይ እዩ: ወይስ ከም ንጽል እየ ዝሓስብን ዝመላለስን ዘለኹ፧’ ኢልካ ሕተት። ብዓልቲ ቤትካ (ብዓል ቤትኪ) ብዛዕባዚ እንታይ ከም ዝስምዖ ፍለጥ።

ቅዱሳን መጽሓፍቲ  ምስ ብዓልቲ ቤትካ ብሓባር ኴንኩም ኣንብብዎ። ድሕሪኡ ቓል ኪዳንኩም ንምድልዳል ብህድኣት ተመያየጡሉ።

ኣብ ኩሉ መንገድኹም ብጸሎትን መንፈሳዊ ምኽርን ዝድግፈኩም ኣቦ ንስሓ( ይሃልኹም)።

ኣብ ቃል ኪዳና ክንጸንዕ ኣምላኽ ይደግፈና።

ይትባረክ ኣምላከ ኣበዊነ።